نُه سال بعد از ماجراجویی ساوی میبس، پسردایی‌اش، لج سیزده ساله شده است...اما ساوی لجر کِیل کاملاً بی‌ارزش است؛ تنها کاری که می‌تواند

انجام دهد این است که اجزای اشیای کوچک را از هم باز کند؛ بنابراین، پدرومادرش تصمیم می‌گیرند که رفتن به وایومینگ مشکل‌ساز نیست،

جایی‌که خیلی زود مشخص می‌شود ساوی لجر خیلی قدرتمند‌تر از آن است که همه فکر می‌کردند. بدتر اینکه، فاجعه‌ی ساوی‌اش یک شاهد هم دارد:

ساراجین کابُت، کسی که به خبرنگاری علاقه‌مند و دختر یک مدیر بانک محلی است. به همین آسانی، دوران عادی زندگی کردن لج، که بسیار هم

برایش لذت‌بخش است، تمام می‌شود. حالا او باید جلوی سارا را بگیرد که رازهای خانوادگی‌شان را به سرتیتر اخبار بدل نکند، جلوی پدر سارا را

بگیرد که مزرعه‌ی دایی آتری را مصادره نکند و نیروی درونش را کنترل کند تا شاید یک‌روز، بتواند به خانه برگردد.

اشتباهی که به عشق منجر شد

عشقی که غایتی جز عصیانگری نداشت

عصیانی که سرانجامش رهایی شد

 کاسیا و کای سرانجام پس از فرار از جامعه و فراغی طولانی مدت دوباره به همدیگر رسیدند و خیزش را یافتند. همه‌ی این اتفاقات

برای‌شان به‌سان یک رؤیا بود که ناگهان ابرهای تیره‌ی جدایی آسمان آفتابی رابطه‌شان را سیاه کرد.

حالا کاسیا به عنوان یک کارمند در سنترال مشغول به کار است، کای به همراه ایندی ورای مرزهای جامعه به عنوان خلبان هواناو به

خیزش خدمت می‌کند و زاندر هم بهیار شده و رازی دارد.

به دنبال اتفاقات غیرمنتظره‌ای که پیش می‌آید، کاسیا؛ علاوه‌بر مشکلاتی که هرگز به فکر برخوردن به آن‌ها نیفتاده بود، دوباره بر سر

دوراهی کای و زاندر گیر می‌کند. آیا باید تمام تلاش‌هایش برای رسیدن به کای را نادیده گرفته و زندگی جدیدی با زاندر آغاز کند یا پیوند

ناگسستنی‌اش با کای که او را تا پای مرگ هم کشاند، باعث رستگاری‌اش می‌شود؟

بمباران به اندازه­ی کافی مخرب بود، اما اتفاق بعدی خیلی سریع از آن سبقت گرفته بود. از آزمایشگاه خطرناک و نابود شده، یک دوجین از

بیماران مختلف ویروس تی بیرون ریخته بودند و چند تا BOW ، سلاح‌های بیوارگانیک. سری تی انسان­ها را به آدمخوارهای بی­مغز تبدیل

می‌کرد،

یک اثر فرعی تاسف­آور، اما در واقع برای انسان­ها ساخته نشده بود. با استفاده از معجزات غیرقابل اعتماد علم، بیشتر سلاح­های زیستی جدید

اصلاً

انسان نبودند و ویروس آن‌ها را به  قاتلانی بی‌رحم تبدیل می‌کرد.

آشوب به راه افتاده بود. فرمانده­ی پایگاه، دیوانه­ی چندش­آوری که اسمش آلفرد اشفورد بود، هیچ اقدامی برای سر و سامان دادن به اوضاع

نکرده بود، بنابراین سربازان ارشد باید رهبری را بر عهده می­گرفتند. زندانی­ها قطعاً به هیچ دردی نمی­خوردند، اما چند تا از نگهبان­ها به همراه

سربازان دفاع و ضدحمله­ی بسیار مفتضحانه­ای را ترتیب داده بودند؛ افراد خود او مثل بقیه خیلی سریع شکست خورده بودند، سه تا از OR1ها،

جدیدترین گونه­ی مطلوب ویروس تی، در راه فرودگاه هلیکوپتر همه را قلع و قمع کرده بودند.  

تمام آموزش­هایی که به آن‌ها داده بود در عرض یک یا دو دقیقه از بین رفته بود. OR1ها به طور خاصی نفرت­انگیز بودند، وحشیانه حمله

می‌بردند و بسیار قدرتمند بودند. خوشبختانه فقط چند تا از آن‌ها فرار کرده بودند ...